Η Ιστορία της Αγγειοχειρουργικής

Η θεραπευτική αντιμετώπιση των παθήσεων της αορτής, της μεγαλύτερης αρτηρίας του σώματος, χρονολογείται από τον Έλληνα χειρουργό Άντυλλο. Ο Άντυλλος (2ος αιώνας μ.X.) εφάρμοσε την κεντρική και περιφερική απολίνωση των αρτηριακών ανευρυσμάτων, ο σάκος των οποίων διανοιγόταν και το περιεχόμενο εκκενωνόταν.
Ο Γάλλος Ambroise Parr, είχε χρησιμοποιήσει για πρώτη φορά την απολίνωση των αιμορραγούντων αγγείων αντί του καυτηριασμού. Ο Dominique Jean Larey (1766-1842), ο θρυλικός αρχίατρος του Ναπολέοντα, έμεινε στην ιστορία για την ταχύτητά του στους ακρωτηριασμούς των άκρων.
Ο Αμερικανός Rudolf Matas to 1888 έγγραψε ιστορία για την αντιμετώπιση του αρτηριακού ανευρύσματος με ενδοανευρυσματορραφή. Η σύγχρονη θεραπεία των αορτικών ασθενειών αναπτύχθηκε από τους Michael DeBakey και Denton Cooley. Το 1955, οι DeBakey και Cooley πραγματοποίησαν την πρώτη αντικατάσταση θωρακικού ανευρύσματος με μόσχευμα. Το 1958, άρχισαν να χρησιμοποιούν το μόσχευμα Dacron, μια επανάσταση για τους χειρουργούς της εποχής, στην επιδιόρθωση των ανευρυσμάτων της αορτής. Ο Edwin Wylie από το Σαν Φρανσίσκο ήταν ένας από τους πρώτους Αμερικανούς που ανέπτυξε και προώθησε την προχωρημένη εκπαίδευση στην αγγειακή χειρουργική και προσπάθησε για την αναγνώρισή της ως ειδικότητας στις Ηνωμένες Πολιτείες τη δεκαετία του 1970.
Τον Απρίλιο του 1989, η Αγγειοχειρουργική καθιερώθηκε ως αυτοτελής ιατρική ειδικότητα στην Ελλάδα. Η διάρκεια εκπαίδευσης είναι 7 χρόνια, τα 2 πρώτα χρόνια στη Γενική Χειρουργική, ένα 6μηνο στην Καρδιοχειρουργική και 6 μήνες στην Θωρακοχειρουργική, ενώ τα υπόλοιπα 4 χρόνια σε αναγνωρισμένα Αγγειοχειρουργικά κέντρα.